به گزارش عصر تجارت، به نقل از شهر بورس، این روزها، عبور از خیابانهای تبریز بیشتر شبیه یک آزمون صبر و شکیبایی شده است. هر صبح و عصر، با حجم بالای خودروهای تکسرنشین، موتورسیکلتهای فرسوده و توقفهای کوتاه جلوی مدارس روبهرو هستیم. ترافیک فقط یک مشکل خیابانی نیست؛ این بحران، امنیت، آرامش و حتی اقتصاد روزمره ما را تحت فشار قرار داده است.
وقتی زیرساختها پاسخگو نیستند
خیابانهای باریک و قدیمی، کمبود پارکینگ و پروژههای عمرانی نیمهتمام، همه با هم ترکیب میشوند تا حتی کوچکترین توقف خودرو، به یک گره بزرگ تبدیل شود. گاهی فکر میکنم اگر خیابانها کمی عریضتر بودند یا پارکینگهای کافی وجود داشت، همین توقفهای کوتاه جلوی مدرسهها یا فروشگاهها به چنین کابوسی برای رانندگان تبدیل نمیشد.
حملونقل عمومی؛ یک فرصت از دست رفته
مترو، تنها خط فعالش هنوز نتوانسته بار ترافیک را کاهش دهد و اتوبوسها هم کم و فرسودهاند. نتیجه چیست؟ مردم ترجیح میدهند از خودروی شخصی یا موتورسیکلتهای فرسوده استفاده کنند و این چرخه ادامه پیدا میکند. اگر یک روز، شبکه حملونقل عمومی بهینه بود، مطمئنم حجم عظیمی از خودروهای تکسرنشین از خیابانها حذف میشد و خیابانها روانتر میشدند.
رفتار ما؛ بخش بزرگی از بحران
ترافیک تبریز بدون نقش ما کامل نمیشود. والدینی که جلوی مدارس توقف میکنند، رانندگان خودروهای تکسرنشین، کورس گذاشتنها و رعایت نکردن قوانین، همه به این بحران دامن زدهاند. ما هر روز با انتخابهای خودمان، جریان ترافیک را پیچیدهتر و پرخطرتر میکنیم.
پیامدها؛ هزینهای که نمیبینیم
ترافیک فقط باعث دیر رسیدن به محل کار یا مدرسه نیست. تصادفات و خودروهای فرسوده، هزینههای اقتصادی و اجتماعی زیادی به شهر وارد میکنند. آلودگی هوا و فشار روانی روزانه، کیفیت زندگی ما را کاهش میدهد. حتی کسب و کارهای کوچک هم از نبود پارکینگ و شلوغی خیابانها آسیب میبینند.
راهحلها؛ ترکیبی از رفتار و زیرساخت
میدانم که هیچ راهحل فوری وجود ندارد. اما توسعه حملونقل عمومی، ساخت پارکینگهای طبقاتی، نوسازی خودروها و موتورسیکلتها و تغییر رفتارهای روزمره ما میتواند اثرگذار باشد. فرهنگ استفاده از سرویس مدارس، کاهش خودروهای تکسرنشین و رعایت قوانین ساده، میتواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
کلام آخر
ترافیک تبریز، بازتابی از زیرساختهای ناکافی و رفتارهای روزمره ماست. تا زمانی که به هر دو بعد توجه نکنیم، خیابانها همچنان شلوغ و پرخطر خواهند بود. اما اگر کمی به زیرساختها سرمایهگذاری شود و ما هم رفتار خود را تغییر دهیم، میتوانیم تبریز را به شهری امنتر، روانتر و زندگیپذیرتر تبدیل کنیم.
